გარდაცვლილის ოჯახის მტკიცებით, პაციენტი ექიმების შეცდომებს ემსხვერპლა
გამოქვეყნდა გაზეთ ”ქრონიკა+”-ში.
რეზო შატაკიშვილი
უკვე ჩვეულებრივ მოვლენად იქცა საზღვარგარეთ მკურნალობა. არცაა გასაკვირი, რომ საქართველოს მოქალაქეებს ჯანმრთელობის, ხშირ შემთხვევაში სიცოცხლის შესანარჩუნებლად, ქართულ კლინიკებზე მეტად უცხოური კლინიკები ეიმედებათ, მაგრამ არც ამ უცხოური კლინიკების ბრმად ნდობა რომ არ შეიძლება, ამ კონკრეტული ტრაგიკული ისტორიით დასტურდება – სტამბულის პრესტიჟულ კლინიკაში „LIV HOSPITAL” ორიოდე თვის უკან დაიღუპა ქართველი ქალბატონი, ცნობილი ქართველი მეცნიერი. ოჯახის მტკიცებით, პაციენტი ემსხვერპლა ექიმების შეცდომების სერიას, მათ არაკომპეტენტურობასა და უპასუხისმბგებლობას. ქართველი მეცნიერის ვინაობას არ ვაკონკრეტებთ გარდაცვლილის ოჯახის თხოვნით. ოჯახს არ სურს განსვენებულის ავადმყოფობის ისტორია, მათი ტრაგედია ცნობილი გახდეს ფართო მკითხველისთვის. მათ არც შესაბამისი ორგანოებისთვის არ მიუმართავთ და არც იმ კოლოსალური თანხის (26 ათასი აშშ დოლარი) უკან დაბრუნება მოუთხოვიათ, რომელიც მათივე თქმით სიკვდილში გადაიხადეს. გარდაცვლილის ოჯახი საუბრობს რა ამ ტრაგიკულ ისტორიაზე, მხოლოდ ერთი, კეთილშობილური მიზანი ამოძრავებს – სხვამ არ გაიმეოროს მათ მიერ დაშვებული საბედისწერო შეცდომები.
ოჯახი არ მალავს, რომ თავად დაუშვეს საბედისწერო შეცდომა, როცა ჯერ თაღლითების ხელში აღმოჩდნენ და შემდეგ უკვე არაკომპეტენტური ექიმების ხელში.
როგორც გარდაცვლილი პაციენტის ოჯახში განმარტავენ, პაციენტმა 3-4 წლის წინ, ექიმს მას შემდეგ მიმართა, რაც ხველამ შეაწუხა. აღმოჩნდა რომ მას სამჯერ გადაუტანია უსიცხო ფილტვების ანთება, რამაც დააზიანა ფილტვი და წარმოქმნა დაზიანებული კერა. ერთმა ექიმმა ეჭვი მიიტანა სიმსივნურ წარმონაქმნზე, მეორემ – გამორიცხა, მესამემ – ექინოკოკზე მიიტანა ეჭვი და.შ. ყველა ურჩევდა ბრონქოსკოპიის გაკეთებას, დიაგნოზის დასაზუსტებლად. როგორც ირკვევა, პაციენტმა იმ ეტაპზე უარი თქვა, როგორც ბრონქოსკოპიაზე, ისე ოპერაციულ ჩარევაზე. როგორც ოჯახი განმარტავს, არც მედიკოსები თვლიდნენ აუცილებლად ოპერაციულ ჩარევას. როგორც ირკვევა, ფილტვების ანთებამ ქრონიკული სახე მიიღო – გაციებისთანავე პაციენტს ფილტვების ანთება ემართებოდა, მაგრამ ამისდა მიუხედავად განვლილი წლების მანძილზე, დაზიანებულ კერაზე ცვლილებები არ აღენიშნებოდა.
გარდაცვლილი პაციენტის და: „შარშან ვირუსული გრიპი დაემართა, სუნთქვა უჭირდა, რენტგენზე და ტომოგრაფიაზეც გამოჩნდა, რომ ერთი ფილტვი უკვე გათიშული იყო, ბრონქები ჩათრეული – ბრონქიალური ასთმის ნიშნებმაც იჩინა თავი. ქართველმა პროფესორმა, პირში მიახალა – ახლა რაღა გიშველოო. მისმა ამ განცხადებამ პაციენტი დეპრესიაში ჩააგდო და ჩვენც ძალიან შეგვაშინა“.
შეშინებულ პაციენტს და მის ოჯახს, ახლობლებმა თურქეთში სამკურნალოდ წასვლა ურჩიეს.
გარდაცვლილი პაციენტის და: „ყველა ამას გვირჩევდა. შემდეგ ჩემი ნათესავი ჩაერთო საქმეში. დაუკავშირდა თავის მეგობარს თურქეთში – ვინმე ნინო მაისურაძეს, რომელმაც გვითხრა რომ ჩაგვსვამდა სახელმწიფო პროგრამაში, მკურნალობა იაფიც დაგვიჯდებოდა და უფრო საიმედოც იქნებოდა. ეს ქალბატონი აღმოჩნდა თაღლითი, რომელმაც ისარგებლა ჩვენი გამოუცდელობითა და დაბნეულობით, რაც გამოწვეული იყო სტრესული მდგომარეობით. მაგრამ ეს რომ მხოლოდ თაღლითობა ყოფილიყო, ამ ტრაგედიის ფონზე არც ვახსენებდი, მაგრამ სწორედ ამ ფაქტმა ითამაშა საბედისწერო როლი. ეს ქალბატონი გვიხსნიდა, რომ იგი უშუალოდ იყო დაკავშირებული ამ სახელმწიფო პროგრამასთან, შემდეგ გვიმტკიცებდა, რომ უკვე ჩაგვსვა ამ პროგრამაში და აუცილებელი იყო ჩვენი სასწრაფოდ ჩასვლა, თორემ ამოვარდებოდით აღნიშნული პროგრამიდან. ჩვენ გვინდოდა, აქ, საქართველოშივე დაგვეზუსტებინა დიაგნოზი და ისე წავსულიყავით სამკურნალოდ, მაგრამ ისე აგვაჩქარა, რომ ვეღარ მოვახერხეთ. ჩავედით და ადგილზე გაირკვა, რომ იგი დაკავშირებული ყოფილა არა რაიმე სახელმწიფო პროგრამასთან, არამედ კერძო სამედიცინო ტურისტულ ფირმასთან, რომლიც პაციენეტებით „ამარაგებს“ იქაურ კლინიკებს და ეს კლინიკები ფულს უხდიან მათ ამაში. აღმოჩნდა რომ მათ სწორედ კლიენტის ჩაყვანა ეჩქარებოდათ.
– კი მაგრამ, თქვენ რატომ, როგორ დაიჯერეთ რომ უცხო ქვეყანაში, უცხო ქვეყნის მოქალაქეს ჩასვამდნენ სახელმწიფო პროგრამაში?
– ეს კითხვა მეც გამიჩნდა და რამდენჯერმე ჩავეძიე კიდეც, მაგრამ გვიმტკიცებდა რომ არსებობს ასეთი პროგრამა, სწორედ უცხოელებისთვის. შეთანხმებისამებრ, ეს ნინო მაისურაძე ადგილზე უნდა დაგვხვედროდა, მაგრამ არ დაგვხვდა. აეროპორტში დაგვხვდა კლინიკა „აჩიბადენის“ მანქანა, სადაც უნდა გვემკურნალა და წაგვიყვანა საავადმყოფოში. სწორედ იქ გაირკვა, რომ არანაირი სახელმწიფო პროგრამა უცხოელებისთვის არ იყო და იქ აღმოვაჩინეთ, რომ თურმე ფირმასთან გვქონია საქმე. ჩვენს საელჩოშიც გადავამოწმეთ შემდეგ, და იქაც განგვიმარტეს, რომ არანაირი მსგავსი პროგრამა არ არსებობს.
– თავად ამ ნინო მაისურაძემ რა განგიცხადათ?
– როგორც გითხარით, იგი არც დაგვხვედრია და არც შემდეგ მოსულა. გვიან საღამოს დარეკა მხოლოდ და როცა ეს ვუთხარით, კვლავ იმას გვიმტკიცებდა და დღემდე იმას ამტკიცებს, რომ არსებობს ასეთი პროგრამა. მივხვდით, რომ გვატყუებდა და აღარც შევხვედრივართ მას. შევხვდით ექიმს, რომლისთვისაც გადაგზავნილი იყო ინფორმაცია. ამ ექიმმა გვითხრა, რომ პაციენტს არ ჰქონდა საგანგაშო მდგომარეობა და ექვემდებარებოდა მკურნალობას. ე.წ. „პეტკატის“ გადასაღებად 2 დღის შემდეგ დაგვიბარეს – რიგები იყო, იმდენი პაციენტი ჰყავდათ. სასტუმროში, ჩვენ ბედად თუ ეშმაკად, დაგვხვდა ქართველი, ვინმე მანანა, რომელიც მკურნალობდა „ლივ ჰოსპიტალში“ და გვიქო, ძალიან კარგი პირობებია, უახლესი აპარატურაა, წამოდით და იქ გადაიღეთ, რატომ უნდა ელოდოთ 2 დღეო. წავედით, ვნახეთ, ჰოსპიტალი ახლადაშენებულია, აღჭურვილია უახლესი აპარატურით, გამოირჩევა სისუფთავით. ექიმი, რომელმაც თავის თავზე აიღო კურატორობა, გამორჩეოდა ხაგასმული კეთილგანწყობით, შეგვხვდა ძალიან თბილად და ამ საერთო საერთო შთაბეჭდილებამ შეგვიყვანა შეცდომაში. ეს ჰოსპიტალი დაკომპლექტებულია არაპროფესიონალი, გამოუცდელი კადრებით, არ გააჩნიათ სიტუაციის რეალურად შეფასებისა და ადეკვატური ზომების მიღების უნარი. დაბალ კვალიფიკაციის გარდა, ამ ჰოსპიტალის მედპერსონალი არ ფლობს ინგლისურ ენას, ელემენტარულ დონეზეც კი, რაც შეუძლებელს ხდის მათთან კონტაქტს. ინგლისური იციან მხოლოდ მთავარმა, წამყვანმა ექიმებმა. არადა, ჩვენ გვიმტკიცებდნენ რომ ეს ჰოსპიტალები დაკომპლექტებულია ამერიკელი და ამერიკაში განათლებამიღებული კადრებით. ვერც ერთ და ვერც მეორე კლინიკაში მე ვერ ვნახე ვერც ერთი ამერიკელი და ვერც ამერიკაში განათლებამიღებული ექიმი. თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ დოქტორ Ferah Ece-ს, რომელმაც საკუთარ თავზე აიღო ავადმყოფის კურირება, კურსები ჰქონდა გავლილი ამერიკაში. ეს ქალბატონი დოქტორი გახლდათ, მაგრამ აღმოჩნდა რომ პრაქტიკა არ ჰქონდა, გარდა ამისა აღმოჩნდა სრულიად უპასუხისმგებლო ადამიანი – გაუთავებლად სამეცნიერო კონფერენციებზე დადიოდა და ყურადღებას არ აქცევდა პაციენტს. სწორედ მის კისერზეა ჩემი დის დაღუპვა. ფილტვზე სამკურნალოდ ჩავედით და არც დაუწყია ფილტვზე მკურნალობა. ბოლო დღეებამდე გვიმტკიცებდა, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა.
– რა მკურნალობა უტარდებოდა პაციენტს იმ ერთი თვის მანძილზე?
– ე.წ. „პეტკატის“ გადაღებისა და ბრონქოსკოპიის ჩატარების შედეგად განგვიცხადეს, რომ პაციენტს ჩაუტარედებოდა ქიმიიოთერაპია, მაგრამ ქიომიოთერაპიამდე საქმე არ მისულა. დოქტორმა Ferah Ece-მ ისე უვიცად ჩაუტარა ბრონქოსკოპია, რომ პაციენტს ძლიერი სისხლდენა დაეწყო. ბრონქოსკოპისას აღებული მასალა ლაბორატორიაში გადაიგზავნა ჰისტოლოგიური ანალიზისთვის, რომლის საფასურიც წინასწარ იყო გადახდილი, მაგრამ პასუხი მთელი თვის მანძილზე ვერ მივიღეთ. გაირკვა რომ მასალა ლაბორატორიაში არც იყო გადაგზავნილი. დოქტორ ფერაჰს კი არც მოუკითხია პასუხი.
დოქტორმა ფერაჰმა, ინფექციური ფონის შესამცირებლად დაუნიშნა ანტიბიოტიკებით მკურნალობის ერთკვირაინი წინასწარი კურსი, ფონი არ შემცირდა, ვთხოვეთ შეემოწმებინა პრეპარატებისადმი მგრძნობელობა და გაეგრძელებინა ანტიბიოტიკების მიცემა, მაგრამ ჩვენი თხოვნა ყურად არ იღო, კონფერენციის საქმეებით იყო დაკავებული და ჩვენთვის არ ეცალა.
პაციენტს ჩაუტარდა თითქმის ყველანაირი გამოკვლევა, გამოკვლევებისას აღმოჩნდა, რომ პაციენტს ჰქონდა მცირედი მეორადი წარმონაქმნები თავის ტვინში და დოქტორ ჰაკანის აზრით, სასურველი იყო რადიოთერაპია. დოქტორმა ფერაჰმა საჭიროდ მიიჩნია რადიოთერაპიის 3-5 სენასის ჩატარება. განგვიმარტა, ასეთი წესია, ამის შემდეგ დავიწყებთ ფილტვზე მკურნალობასო. რადიოლოგმა დოქტორმა შულე კარამანმა, არაკომპეტენტუირობის გამო, თუ მისთვის ხელსაყრელი პაკეტის გაყიდვის მიზნით, 3 სენასის ნაცვლად დანიშნა ათი, რაც დამღუპველი აღმოჩნდა. მიუხედავად იმისა რომ მესამე სეანსის შემდეგ ავადმყოფის მდგომარეობა გაუარესდა, დაიკლო წონაში, დოქტორი შულე ამ ფაქტს ყურადღებას არ აქცევდა და არც ჩვენს თხოვნას ითვალისწინებდა, რომ რეალურად შეეფასებინა მდგომარეობა და შეემცირებინა სეანსების რიცხვი. პაციენტმა მიიღო ძლიერი ინტოქსიკაცია და დაეცა, მიიღო ტრამვები. ამ დროს, ეს დოქტორი შულე საერთოდ არ იმყოფებოდა კლინიკაში, გაუთავებლად ქალაქში იყო. მან არც ეს დაცემა გაითვალისწინა და მეორე დღესაც დანიშნა სეანსი. ისევ დაეცა პაციენტი. ახლაღა გაახსენდა დოქტორ ფერაჰს თავისი ვალდებულება და მოხსნა ბოლო, მეათე სეანსი, მაგრამ უკვე გვიან იყო. პაციენტმა მიიღო ძლიერი ინტოქსიკაცია. თუმცა, მათმა ნევროპათოლოგმა ეპილეფსიის დიაგნოზი დასვა და დანიშნა ანტიეპილეფტიკური მედიკამენტი. ნახევარ საათში გაირკვა, რომ ეს მცდარი დიაგნოზი იყო და პაციენტს არ ჰქონდა ეპილეფსია, მაგრამ ანტიეპილეფტიკური მედიკამენტი მაინც დატოვეს.
– გაირკვა რომ ეპილეფსია არ ჰქონდა და წამალი მაინც დატოვეს დანიშნულებაში?
– დიახ, ახსნეს, რომ ასეა საჭირო. თუმცა, როცა ამ მედიკამენტის გადასხმა დაიწყეს და ჩემ დას დაემართა ძლიერი ალერგიული შოკი, სასწრაფოს ექიმმა საღად შეაფასა სიტუაცია და ჩემი თხოვნით შეწყვიტა გადასხმა და პაციენტის მდგომარეობა გაუმჯობესდა. პალატაში გადაგვიყვანეს, მეორე დილით კი დოქტორმა ფერაჰმა სასტუმროში წასვლის უფლება მოგვცა, რაც არაფრით შეიძლებოდა. იმიტომ რომ დაცემის შედეგად პაციენტს ტვინში ჩაქცევის პატარა კერა აღენიშნებოდა. დოქტორი ფერაჰი გვარწმუნებდა რომ ეს არაფერი იყო, გაიწოვებოდა და მალე, ფილტვის მკურნალობას დაიწყებდა. პაციენტი სასტუმროში ცუდად გახდა და კვლავ ჰოსპიტალში დავბრუნდით, მოათავსეს რეანიმაციაში და გამოასალმეს კიდეც სიცოცხლეს.
– რა გახდა საბოლოოდ დაღუპვის მიზეზი?
– მიუხედავად იმისა რომ გავაფრთხილე დოქტორი სიმრუ, მისი პერსონალი, რომ ავადმყოფი ალერგიული იყო მთელი რიგი პრეპარატების მიმართ, მიუხედავად იმისა რომ კატეგორიულად ვითხოვდი ალერგიული ტესტის ჩატარებას და ანტიბიოტიკების დანიშვნას მომატებული ფონის შესამცირებლად, მათ არც ავადმყოფის ალერგიულობა გაითვალისწინეს, არც ანამნეზი. რეანიმაციაში ყოფნის პერიოდში (3-4 დღე) მონიტორზე აჩვენებდა რომ პაციენტის პულსი 127 იყო (მისი ნორმა 80-90 იყო), ხოლო წნევა 150 (ნორმა 100-110 იყო), ჩემი თხოვნის და გაფრთხილების მიუხედავად რომ გულს შესაძლოა ვერ გაეძლო ასეთი დატვირთვისთვის, ყურადღებას არ აქცევდნენ ამ გადახრას. მაგრამ ყველაფრის კულმინაცია იყო ის, როცა დავინახე რომ ხსნარი, რომელსაც უსხამდნენ კანქვეშ მიდიოდა და ავადმყოფს ხელი ულურჯდებოდა – გამოუცდელმა მედპერსონალმა ვერ შეძლო ვენაში შესვლა და ხსნარი კანქვეშ მიდიოდა. მივარდი ექიმთან, ვითხოვდი გადასხმის შეწყვეტას, ხელის განთავისუფლებას, მაგრამ ადგილზე მხოლოდ მორიგე ექიმი იყო, რომელმაც ინგლისურად ერთადერთი სიტყვა იცოდა – „ნორმალ“ და გაუთავებლად ამ სიტყვას გაიძახოდა. სასოწარკვეთილმა დავურეკე თარჯიმან ნინო თომაშვილს და ვითხოვდი დაერეკა განყოფილების გამგისთვის, დოქტორ სიმრუსთან და ჩაეყენებინა საქმის კურსში, მაგრამ მან მიპასუხა, რომ მისი ნომერი არ იცის და ვერ დაუერეკავს. მთელი ღამის განმავლობაში ხსნარი კანქვეშ ისხმებოდა. დილით, მოვიდა თუ არა განყოფილების გამგე, დოქტორი სიმრუ, შეწყვიტა გადასხმა, მაგრამ უკვე გვიან იყო – ხელი უკვე მხრამდე გალურჯებული და შეშუპებული იყო. წარმოიქმნა თრომბი და მეორე ღამეს გაჩერდა გული….
კურატორი, დოქტორი ფერაჰი, რომლსაც აჩემებული ჰქონდა ფრაზა, She will be fine, დაღუპვამდე 2 დღით ადრე ისევ გვმტკიცებდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა, და ორშაბათიდან მკურნალობას დაიწყებდა. თქვა ეს და ისევ კონფერენციაზე წაბრძანდა. ორშაბათს უკვე საქართველოში გვყავდა ჩამოსვენებული ჩემი და… ისე გარდაიცვალა და ისე გადმოვასვენეთ რომ არც უნახავს.
რა არის ეს ყველაფერი, თუ არა LIV HOSPITAL-ის გამოუცდელი, არაპროფესიონალი ექიმებისა და მედპერსონალის არაკვალიფიციური, უპასუხისმგებლო, დანაშაულებრივი ქმედებები? მარტო უახლესი აპარატურა არაა ჰოსპიტალი, რას გიშველის უახლესი აპარატურა თუ ექიმი გამოცდილი არაა? ეს ჰოსპიტალი ერთი წელია არსებობს და დაკომპლექტებული გამოუცდელი კადრებით, რომლებსაც მხოლოდ მზა სქემების გამოყენება შეუძლიათ და სრულიად უუნარონი არიან დასვან დიაგნოზი და მიიღონ ადეკვატური გადაწყვეტილებები. მათი უპასუხისმგებლობით და არაკომპეტენტურობით იქნა გამოწვეული ინტოქსიკაცია, შემდეგ ალერგიული შოკი. გადასხმამ ვენის ნაცვლად კანქვეშ გამოიწვია თრომბი. ვერ დაარეგულირეს პულსი და წნევა, მათმა უმეცარებამ და კურატორის, დოქტორ ფერაჰის არაკომპეტენტურობამ და უპასუხისმგებლობამ გამოიწვია ეს ტრაგიკული შედეგი. სწორედ, დოქტორ ფერაჰს ეკისრება ძირითადი პასუხისმგებლობა პაცინეტის დაღუპვის გამო. ვერ აფასებდა შექმნილ სიტუაციას, ბოლო დღეებამდე უპასუხისმგებლოდ ამტკიცებდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა და დაიწყებდა ფილტვზე მკურნალობას, უგონოდ მყოფი პაციენტი მიატოვა და მორიგ კონფერენციაზე გაემგზავრა. რა უნდა ითქვას ექიმზე, რომლისთვისაც კონფერენცია უფრო ფასეულია, ვიდრე ადამიანის სიცოცხლე?“
არსებობს თუ არა რაიმე მექანიზმი, რაც თავიდან ააცილებს საქართველოს მოქალაქეებს ამგვარ სიტუაციებში მოხვედრას? როგორც „ქრონიკა+“-ს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს ჯანდაცვის დეპარტამენტის უფროსმა მარინა დარახველიძემ განუმარტა, სახელმწიფო მხოლოდ მაშინ ერევა საქართველოს მოქალაქეების საზღვარგარეთ მკრუნალობის პროცესში, თუ მოქალაქე თხოვნით მიმართავს ჯანდაცვის სამინისტროს, რომ დაუფინანსონ საზღვარგარეთ მკურნალობა. მარინა დარახველიძის განმარტებით, საზღვარგარეთ მკურნალობის ნაწილობრივ ან სრული დაფინანსება ხდება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ საქართველოში შეუძლებელია მკურნალობა – არ ტარდება კონკრეტული ოპერაცია, ან დანერგილი არაა მკურნალობის მეთოდი, რომელიც ესაჭიროება ადავმყოფს.
მარინა დარახველიძე: „როდესაც მოგვმართავენ დაფინანსების თხოვნით, ჩვენ ვერ ვეყრდნობით მხოლოდ მათ მიერ მოწვდილ ინფორმაციას და მათ ვგზავნით სამინისტროს დარგის ექსპერტებთან, რომლებიც ეცნობიან ავადმყოფის ჯანმრთელობის ისტორიას და წერენ დასკვნას, შესაძლებელია თუ არა კონკრეტული პაციენტის მკურნალობა საქართველოში, თუ იგი საჭიროებს საზღვარგარეთ მკურნალობას. თუ იგი აუცილებლად საჭიროებს საზღვარგარეთ მკურნალობას, ამ დასკვნის საფუძველზე, დაფინანსების საკითხი ინდივიდუალურად იხილება რეფერალურ კომისიაზე. ისინი თავად ირჩევენ სად, რომელ ქვეყანაში, რომელ კლინიკაში წავიდნენ სამკურნალოდ. სახელმწიფო არ ერევა მათ არჩევანში. აირჩიოს სამედიცინო დაწესებულება, ეს მისი უფლებაა, როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე ქვეყნის გარეთ, ამაში სახელმწიფო ვერ ჩაერევა. ისინი თავად იძიებენ ინფორმაციას, ამყარებენ კონტაქტს. ამ პროცესში მათ ეხმარებიან მათივე მკურნალი ექიმები, რომლებიც არიან სხვადასხვა საერთაშორისო ასოციაციის წევრები, პირადი კონტაქტები აქვთ უცხოელ კოლეგებთან, თანამშრომლობენ საზღვარგარეთის კლინიკებთან“.
როგორც ჯანდაცვის სამინისტროში განმარტავენ, სამინისტრო პაციენტს კლინიკის შერჩევაში, მხოლოდ იმ შემთხვევაში ეხმარება თუ თავად პაციენტი ითხოვს. ეხმარებიან მხოლოდ რეკომენდაციის დონეზე და ისიც იმ ინფორმმაციის ფარგლებში, რაც მათ გააჩნიათ.
იმ შემთხვევაში თუ პაციენტს ან მის თანხლებ პირს, ეჭვი აქვს რომ არასწორად ჩატარდა მკურნალობა, დახმარებისთვის უნდა მიმართოს საქართველოს დიპლომატიურ წარმომადგენლობას იმ ქვეყანაში, სადაც დეტალურად იციან რა ქმედებებია განსახორციელებელი იმ ქვეყანაში. პაციენტის, თანხლები პირის, ან საკონსულოს მიმართვის შემთხვევაში, შესაბამისი მაკონტროლებელი ორგანო იწყებს კონკრეტული შემთხვევის შესწავლას და არკვევს სწორად იყო თუ არა წარმართული მკურნალობის პროცესი. თუ იკვეთება ხარვეზი მკურნალობისას, ექიმების პროფესიული პასუხისმგებლობის საკითხს იხილავს სათანადო სტრუქტურა, დანაშაულის ნიშნების გამოკვეთის შემთსხვევაში საქმეში სამართალდამცავები ერთვებიან…
რეზო შატაკიშვილის ბლოგი 